Zwardoń to urocza miejscowość, leżąca przy samej granicy państwa ze Słowacją, na Przełęczy Zwardońskiej, między Beskidem Śląskim a Beskidem Żywieckim, gdzie stykają się trzy kultury górali beskidzkich, na wysokości 690 m n.p.m. Przez miejscowość prowadzą dwa szlaki komunikacyjne – kołowy i kolejowy – na południe Europy.
Zwardoń nazwę swą wziął od nazwisk rodzin Zwardoniów, którzy zamieszkiwali przysiółek Myto. Przysiółek ten znajdował się z jednej strony przy granicy dawnej Galicji, a z drugiej dawnego Królestwa Węgierskiego. Kiedy w 1880 roku Austria otwarła linię kolejową Żywiec – Czadca na szlaku Kraków –Wiedeń, trzeba było nadać nazwę ostatniej stacji kolejowej przed granicą węgierską. Wówczas zaczerpnięto nazwę od wspomnianych rodzin Zwardoniów – ZWARDOŃ. Wraz z powstaniem linii kolejowej pod koniec XIX w. zaczyna rozwijać się również miejscowość, najbardziej w zakresie turystyki (kolej, śnieg, narty).
Około roku 1890 kolejarze podjęli plan wybudowania kaplicy. Do tej pory mieszkańcy Zwardonia, aby modlić się w Kościele, musieli udawać się do Rajczy. Ówczesny naczelnik stacji Franciszek Herman chętnie przyjął inicjatywę budowy kaplicy. Wykonano projekt i rozpoczęła się budowa, którą nadzorował sam naczelnik stacji. O poświęceniu kamienia węgielnego pod kaplicę w piśmie pamiątkowym znajduje się oto taka wzmianka:
- „Za panowania Najjaśniejszego Pana Franciszka Józefa I Cesarza Austrii, Króla Węgier etc. etc. Jego Świętobliwości Papieża Leona XIII założono ten kamień węgielny pod Kaplicę w dniu 3 sierpnia 1893r.”
Aktu poświęcenia dokonał Przewielebny Ksiądz Proboszcz Dziekan Paleczny z Rajczy, Proboszcz Badził ze Skalitego oraz Ksiądz Georg Gaydoszik z Czornego. Budową kaplicy zajął się Komitet budowy złożony z Naczelnika Stacji, czterech gospodarzy ze Zwardonia, Soli i Skalitego: Józefa Płowuchy, Michała Żabnickiego, Józefa Żabnickiego, Wojciecha Żabnickiego. W budowie pomagali dobrowolnymi składkami: służba kolejowa oraz okoliczni gospodarze. Ofiarodawcami zamiejscowymi byli: Józef Haraszkiewicz – Radca Dworu i dyr. Kolei Państwowych oraz Radca Dworu i dyr. Kolei Państwowych z Koszyc. W 1896 roku została ukończona budowa murowanej kaplicy w stylu gotyckim o jednej wieżyczce.
W roku 1906 staraniem Naczelnika stacji kolejowej Józefa Janosa powiększono kaplicę o prezbiterium. W sierpniu tego samego roku sprowadzono z Tyrolu wielki ołtarz w stylu gotyckim z Matką Boską w jego centralnym punkcie. 9 października 1907 roku Ksiądz Walenty Krzanok, administrator kościoła w Rajczy, napisał prośbę do Ojca Prowincjała Reformatorów we Lwowie o erekcję stacji Drogi krzyżowej. W dniu 12 października 1907 roku we Lwowie ówczesny Prowincjał Ojciec Daniel Magoński wystosował pismo, delegując do dokonania tego aktu Ojca Leona Małczę. Po wyrażeniu zgody i wystosowaniu odpowiedniego pisma z dnia 31 października 1907 roku, przez Księcia Kardynała Jana Puzynę, wspomniany wcześniej Ojciec Leon dokonał erekcji Drogi Krzyżowej w Zwardoniu w dniu 25 listopada 1907 roku.
W opisywanym okresie w Zwardoniu nie było plebani ani miejscowego księdza. Msze odprawiali duchowni dojeżdżający z Rajczy. Na Święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc przyjeżdżali księża Palotyni z Kopca w okolicach Wadowic. Po pięciu latach zawiązał się komitet budowy plebani w składzie: Józef Zubrzycki – Naczelnik Stacji, ks. Michał Grudziński z Rajczy, Józef Orliński – adiunkt kolei państwowych, Józef Płowucha – Wójt Soli, Zygmunt Bury, Karol Brączek, Romuald Kulig, ks. Stanisław Kuczyński – rektor Kościoła Św. Kazimierza w Warszawie, Zenon Kowalski, Jan Stachowski – kierownik szkoły). Drewno na budowę dostarczył Zarząd Dóbr Księcia Habsburga w Żywcu. Po wybudowaniu budynku plebani, na prośbę władz urzędowych, Kuria Metropolitalna w dniu 1 września 1927 roku skierowała do Zwardonia ks. Antoniego Zarembę do posługi duszpasterskiej i nauki religii w szkole. Po roku posługi na własną prośbę ksiądz Antoni został przeniesiony do Milówki, a na jego miejsce z dniem 1 września 1928 roku mianowano ks. wikariusza Władysława Chraplę z Niepołomic. W bardzo szybkim czasie ksiądz postarał się o mały boczny ołtarz (miejsca dla Grobu Chrystusa). Jeszcze do roku 1932 śluby i pogrzeby odbywały się w Rajczy i Milówce. Było to niewygodne, zarówno dla mieszkańców Zwardonia oraz wymienionych kościołów, przez wzgląd na duży obszar posługi. Ksiądz wikariusz kilkakrotnie podejmował prośby o uruchomienie w Zwardoniu parafii. Wreszcie nadeszło pismo z Kurii Metropolitalnej:
- „Równocześnie powierzamy cały zarząd utworzonej samoistnej stacji duszpasterskiej z Zwardoniu Przewielebnemu ks. Władysławowi Chrapli – katechecie Szkoły w Zwardoniu, aż do Naszego dalszego zarządzania.”
Kardynał Adam Stefan Sapiecha - Książę
Kraków. Pałac Biskupi 16.III.1932
Od tej pory dotychczasowa kaplica stała się kościołem parafialnym. Tego samego dnia, tj. w Dzień Wielkanocy odbyło się po sumie poświęcenie cmentarza i popołudniu pierwszy pogrzeb ś.p. Reginy Żabnickiej.
Jak już wcześniej wspomniano w ołtarzu głównym znajdowała się figura Matki Boskiej. Na prośbę księdza Władysława Chrapli Kuria Metropolitalna zgodziła się na nadanie kościołowi w obecności Kardynała Sapiechy w lipcu 1932r. tytułu: „Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny”.
W dniu 2 kwietnia 1934 roku, w pierwszy dzień Wielkanocy, odbyła się pierwsza msza święta, prymicyjna ks. Józefa Zwardonia, syna Jana i Franciszki z domu Węglarz z przysiółka Groń w Zwardoniu.
W dniu 9 czerwca 1935r. odbyła się uroczystość poświęcenia organów, które wykonała firma Tuszyński z Włocławka.
W listopadzie 1938 r. podczas zajęcia przez Polskę Zaolzia została również przejęta część parafii Skalite, która sąsiaduje ze Zwardoniem. Pomimo przyłączenia tej części do parafii Zwardoń, posługę duszpasterską sprawował ksiądz ze Skalitego.
1 września 1939 r. po godz. 5.00 rano Niemcy przekroczyli granicę Polski i już po godzinie parafia znalazła się w rękach okupanta. Wielu mieszkańców zostało wysiedlonych, a na ich miejsce przybyli niemieccy osadnicy. Po 5-letniej okupacji Niemcy opuścili Zwardoń i wysiedleńcy zaczęli wracać do swych domostw.
Po wojnie, 9 czerwca 1946 r. przyjechał do Zwardonia na wizytację kanoniczną Ksiądz Kardynał Metropolita Książę Adam Stefan Sapiecha. Przystąpiły wówczas do bierzmowania 673 osoby. Od tego czasu życie religijne wsi przebiegało spokojnie. Zmieniali się proboszczowie. Ksiądz Władysław Chrapla po 34 latach zacnej posługi w parafii odszedł na emeryturę. Kolejnymi duszpasterzami byli:
Ks. Henryk Hübner (13.IV.1962 - IX.1962), Ks. dr Franciszek Figura (IX.1962 - 26.VI.1971), Ks. Karol Targosz (26.VI.1971 - 18.XI.1973).
Podczas posługi kapłańskiej ks. dr Franciszka Figury odbywały się wizytacje duszpasterskie związane z katechizacją dzieci i młodzieży. Na lekcje religii w Kościele Parafialnym uczęszczało 420 dzieci. Proboszcz Figura przykładał wiele starań, by wśród młodego pokolenia nie został zatracony duch wiary i ewangelizacji w tych, jakże trudnych czasach komunistycznych. Często z tego powodu miał wiele nieprzyjemności ze strony ówczesnych władz. Dbał również o wygląd otoczenia kościoła. Dzięki jego staraniom postawiony został płot murowany wokół kościoła, jak również zbudowane zostało zadaszenie nad schodami wejściowymi do kościoła, ze względu na to, że mała powierzchnia świątyni nie mieściła wszystkich parafian, biorących udział w nabożeństwach kościelnych. Częstym gościem Proboszcza Franciszka bywał ówczesny Arcybiskup i Metropolita Krakowski ks. Karol Wojtyła, który w szczególny sposób upodobał sobie przepiękne krajobrazy zwardońskie i okoliczne szlaki górskie, nazwane później "Szlakami Papieskimi". W związku z chorobą i podeszłym wiekiem w roku 1971 ks. Franciszek zakończył posługę kapłańską i został przeniesiony do Podstolic k/Krakowa. Na jego miejsce przybył do Zwardonia z Rudnik k/Myślenic ks. Karol Targosz, a było to 26 czerwca 1971 roku. Nowy proboszcz prawidłowo wykonywał swoje obowiązki duszpasterskie, również w szczególny sposób dbał o umocnienie wiary i ewangelizacji parafian i nie tylko. Dzięki niemu został wybudowany ołtarz polowy, skierowany frontem w stronę granicy czechosłowackiej, aby nasi południowi sąsiedzi mogli czynnie uczestniczyć w nabożeństwach kościelnych, bez możliwości przekraczania granicy. Dzięki tej inicjatywie nastąpiła chrześcijańska integracja dwóch narodów; polskiego i czechosłowackiego. W dniu 16 listopada 1973 roku ks. Karol Targosz skończył posługę duszpasterską w Zwardoniu.
Jesienią 1973r. proboszczem został ks. Alfred Broda, który rozpoczął starania rozbudowy kościoła parafialnego. Po 2 latach starań otrzymano od władz państwowych zezwolenie na rozbudowę oraz wmurowano kamień węgielny.
Akt elekcyjny rozbudowy kościoła:
- „Za pontyfikatu Ojca Św. Pawła VI i Prymasa Polski J.E. Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, metropolity J.E. Ks. Kardynała Karola Wojtyły dzięki staraniom ks. lic. Alfreda Brody rozpoczyna się budowę Domu Bożego ku chwale Najświętszej Marii Panny i św. Franciszka z Asyżu. Kamień węgielny z głównego ołtarza z Bazyliki Św. Franciszka w Krakowie wmurował na ścianie Kościoła J.E. Ks. Bp Albin Małysiak”
Zwardoń, 28 V 1978 r.
Projekt kościoła wykonał mgr inż. Stanisław Wiewióra. On również sprawował nadzór przy budowie.
Dnia 5 lipca 1984 r. Ks. Bp. Albin Małysiak poświecił nową część kościoła. Trzy lata później na placu kościelnym wybudowano i poświęcono grotę ku czci Matki Boskiej Saletyńskiej. Fakt ten rozbudził wśród parafian kult do Matki Bożej. Nie tylko mieszkańcy Zwardonia dbali szczególny sposób o Grotę; ozdabiając ją świeżymi kwiatami, świecąc lampiony i świece, modląc się sie w różnych intencjach do Matki Boskiej Płaczącej; czynili to też turyści i wczasowicze. Siła kultu maryjnego sprawiła, że organizowane zostają pielgrzymki do sanktuariów maryjnych w Polsce.
Za posługi kapłańskiej ówczesnego proboszcza zostali wyświęceni dwaj parafianie; 14 maja 1994 roku mszę prymicyjną odprawił ksiądz zakonny ojciec Miłosz (Wojciech Zwardoń), zaś w czerwcu 1998 roku ksiądz Robert Szczotka. Systematycznie dbano o piękno kościoła zwardońskiego. Wymieniono ornaty mszalne, przed kościołem i wokół niego ułożono kostkę brukową, wymieniono blachę na dachu, przeprowadzono remont ścian starego kościoła. Ponadto zainstalowano piece grzewcze i wykonano modernizację organów. W związku z budową międzynarodowej drogi szybkiego ruchu, w przysiółku Piekło przeniesiono i rozbudowano kapliczkę przydrożną pw. św. Nepomucena z płaskorzeźbą św. Huberta w środku. Obecnie w kapliczce można odprawiać nabożeństwa kościelne. Za ks. Alfreda Brody przeprowadzono również modernizację przedwojennej plebanii; wykonano instalacje wodno – kanalizacyjną, wbudowano pomieszczenia sanitarne, pokryto dach plebanii blachą, ocieplono i zmodernizowano ściany budynku, wymieniono okna.
Ks. Proboszcz dbał nie tylko o rozwój duchowy (stała współpraca misyjno-rekolekcyjna z ojcami Saletynami z Dębowca) i materialny parafii. Sam również doskonalił się duchowo i religijnie; został kanonikiem oraz doktorem teologii.
W latach dziewięćdziesiątych podczas swojej wędrówki po Polsce odwiedziła Zwardoń kopia obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Latem 1998 r. przywieziono Ją z parafii Nieledwia. Do tej przepięknej uroczystości religijnej przygotowywali mieszkańców, podczas misji, księża Saletyni z Dembowca.
W 2002 roku zostały ufundowane nowe stacje Drogi Krzyżowej wykonane z żywicy w Nowej Soli, które zostały zawieszone w starej części kościoła.
Czerwiec 2002 roku był szczególnym okresem religijnym dla mieszkańców Zwardonia. W dniach 09-15.06.2002 poprowadzone zostały misje przez ks. Zygmunta Tokarza z Dębowca przed wizytacją kanoniczną ks. Biskupa Ordynariusza Diecezji Bielsko – Żywieckiej Tadeusza Rakoczego. W dniu 15 czerwca 2002 r. ks. Biskup odwiedził Szkołę Podstawową im. Św. Królowej Jadwigi w Zwardoniu. Młodzież szkolna wraz z ówczesnym gronem pedagogicznym i dyrektorem szkoły Panią Zofią Bryś przywitała Szanownego Gościa. Występ artystyczny przygotowała ówczesna nauczycielka szkoły Pani Maria Włoch pod tytułem "Pod Jadwigi wezwaniem, młodzież nasza dziś stanie, aby dobro nieść wszystkim co dnia..."
W godzinach popołudniowych odbyła się uroczystość Sakramentu Bierzmowania dla 110 młodzieży, udzielona przez ks. Biskupa Tadeusza Rakoczego. W uroczystości brała udział prawie cała społeczność zwardońska. Wydarzenie to zachowało się do dziś w pamięci Zwardoniaków.
W sierpniu 2007 roku dotychczasowy proboszcz Ks. Kanonik dr Alfred Broda po 34 latach posługi proboszczowskiej odszedł na emeryturę i został rezydentem w parafii.
Nowym proboszczem został Ks. mgr Jan Kurdas, który przybył z Parafii Matki Bożej Bolesnej w Jawiszowicach. Od dnia 25 sierpnia 2007 roku pełnił obowiązki administratora. Po roku został mianowany Proboszczem Parafii w Zwardoniu. Już na samym początku posługi Kuria Bielsko-Żywiecka zasugerowała budowę nowej plebani. Decyzja zapadła w grudniu, a latem następnego roku ruszyły prace budowlane. Przy budowie była zaangażowana prawie cała społeczność Zwardonia. W listopadzie 2009 r. ks. proboszcz zamieszkał już w nowej plebani. Po roku uporządkowano teren przed plebanią. W maju 2010 roku położono kostkę brukową, obłożono piaskowcem fundamenty budynku, a pozostałą część obito deskami w kolorze tiko. Całość frontowa plebanii ozdobiona została stylową balustradą z elementami ludowymi, charakterystycznymi dla ciesielki góralskiej.
W czasie wizytacji kościoła 27 lutego 2011 r. Ks. Jan Kurdas otrzymał akt mianowania na Kanonika z rąk Ks. Bp. Ordynariusza Tadeusza Rakoczego.W 2013 roku został mianowany wicedziekanem Dekanatu Milowieckiego.
W czasie posługi kapłańskiej ks. Jan wraz z Radą Parafialną dbają o wizerunek świątyni zwardońskiej. Do realizacji tych zadań systematycznie włączają się finansowo i społecznie mieszkańcy Zwardonia. Wspólnie do tej pory udało się wykonać:
• rok 2007; zamontowanie pieców grzewczych (olejowych), przeniesienie zakrystii, w większe powierzchniowo podziemia kościoła wraz z nowym wyposażeniem, zmiana ustawienia ołtarza głównego z orientacji południowej na zachodnią oraz ułożenia ławek dla wiernych i wystroju kościoła;
• rok 2013; czyszczenie i malowanie dachu, założenie rynien, wycięcie balkonu nad ołtarzem, demontaż okien, wstawienie nowych, założenie witraża głównego, który obrazuje Nawiedzenie i Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny, oraz Michała Archanioła;
• rok 2014; zamiana ołtarza drewnianego wraz z prezbiterium, balaskami i parapetami, na marmurowo – granitowe, obłożenie granitem schodów głównych do części nowego i starego kościoła, uporządkowanie skarpy koło kościoła i obsadzenie jej krzewami ozdobnymi, uporządkowanie ściany obok prezbiterium – wymalowanie;
• rok 2015; modernizacja i remont elewacji starego kościoła, malowanie obu części kościoła i groty Matki Boskiej Salentyńskiej, wykonanie trzech trójkątnych witraży, pod nazwą "Wiara", "Nadzieja", "Miłość".
• rok 2016; trwają prace modernizacyjne i remontowe we wnętrzu starej części kościoła.
Ponadto kościół systematycznie doposażony jest w stroje, naczynia, bieliznę i inne sprzęty oraz przedmioty mszalno - liturgiczne.
Działalność duszpasterska księdza Jana nie ogranicza sie tylko do powyższych zadań. Ksiądz Proboszcz dba również o rozwój duchowy i społeczny swoich parafian. W Zespole Szkół i Przedszkolu w Zwardoniu uczy religii oraz społecznie przygotowuje dzieci do różnych uroczystości kościelnych oraz konkursów religijnych i zawodów sportowych. Corocznie, od 2008 roku, pod kierunkiem księdza proboszcza, uczniowie Zespołu Szkół w Zwardoniu zajmują czołowe miejsca w konkursie ekumenicznym "Jonasz", na szczeblu diecezjalnym. Ponadto każdego roku współorganizuje pielgrzymkę dzieci pierwszokomunijnych wraz z rodzicami do różnych miejsc kultu religijno– maryjnego (Częstochowa, Kalwaria Zebrzydowska, Ludźmierz, Zakopane, Kraków – Łagiewniki). Integruje duchowo, poprzez pielgrzymki, społeczność zwardońską współorganizując wyjazdy do Włoch (Rzymu), Niepokalanowa, Lichenia, Barda Śląskiego itp.
Dzięki inicjatywie integracyjnej ks. Jana nabożeństwa kościelne nabrały muzycznego wyrazu. Przy parafii powstały trzy grupy muzyczne; zespół "Elmon" – gitarowy duet wokalny, folklorystyczny zespół i kapela "Z pod Rachowca", zespół wokalno-muzyczny. Uroczystości religijne w parafii obchodzone są przy współudziale całej społeczności zwardońskiej. W organizację ich, czynnie włączają sie nie tylko w/w grupy muzyczne, ale również: Koło Gospodyń Wiejskich, Ochotnicza Straż Pożarna, Róże Starsza i Młodsza, Koło Misyjne przy Szkole Podstawowej w Zwardoniu, Służba Liturgiczna, Rada Sołecka. Bardzo uroczyście co roku obchodzone są w parafii nabożeństwa kościelne związane ze Świętami Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Bożego Ciała, Odpust, Pierwsza Komunia Św. itp., wzbogacane zarówno piękną oprawą muzyczną, jak również elementami regionalnymi ludowej kultury górali żywieckich. W nabożeństwach i uroczystościach religijnych biorą udział nie tylko Zwardoniacy, ale również Słowacy, Czesi i turyści z całej Polski.
Do tej pory Parafia w Zwardoniu może poszczycić się uroczystościami:
• Rok 2011; 50 – rocznica Kapłaństwa byłego Proboszcza Parafii w Zwardoniu ks. Kanonika dr Alfreda Brody, 25 – rocznica Kapłaństwa obecnego proboszcza powyższej Parafii ks. Kanonika mgr Jana Kurdasa;
• Rok 2012; msza św. odprawiona przez księdza zakonnego - prymicjanta Roberta Uflanda;
• Rok 2015; pożegnanie księdza Roberta Szczotki – naszego rodaka – przed wyjazdem na misje do Chile. Księdza Roberta żegnał Biskup Diecezji Bielsko – Żywieckiej Piotr Greger wręczając mu równocześnie misyjny krzyż posługi, oraz ks. Proboszcz i cała społeczność zwardońska. W październiku 2015 roku odbyła się Peregrynacja Obrazu Pana Jezusa Miłosiernego i Zawierzenie Parafii przez ks. Jana Kurdasa. Wspomniana uroczystość poprzedzona była 3 – dniowymi rekolekcjami prowadzonymi przez Kapelana Związku Podhalan i Proboszcza Parafii w Kamesznicy ks. Prałata Władysława Zązela.
• Rok 2016; ostatnie pożegnanie byłego proboszcza Zwardonia ks. Kanonika dr Alfreda Brody, który zmarł po wieloletniej chorobie dnia 01 lutego 2016 w wieku 80 lat, w otoczeniu najbliższej rodziny. W dniu 3 lutego mieszkańcy Zwardonia w skupieniu i powadze, uczestniczyli w nabożeństwie żałobnym w Kościele Parafialnym w Zwardoniu. Mieszkańcy podziękowali byłemu Proboszczowi za 34-letnią posługę kapłańską oddając mu cześć tłumną obecnością. Koncelebrowana msza św. zwana Importa odprawiona była w intencji proboszcza przez 11 księży z sąsiednich parafii, w tym wielu Jego przyjaciół, której przewodniczył Wikariusz Generalny Diecezji Bielsko – Żywieckiej ks. Marek Studencki. Postać ks. Alfreda wspomniana została w wygłoszonym przez koncelebranta Słowu Bożym. W szczególny sposób, pożegnali zmarłego rodzina, strażacy, nauczyciele czynni i w spoczynku, zespoły muzyczne, Koło Gospodyń Wiejskich, Rada Parafialna i Sołecka, jak również bliżsi i dalsi znajomi, uczniowie oraz parafianie. O ogromnym poszanowaniu do byłego proboszcza świadczy fakt, iż został wprowadzony do kościoła na ramionach strażaków, w szpalerze uczniów tutejszej szkoły, którzy w rękach nieśli czerwone róże. Nad całą uroczystością żałobną czuwał obecny Proboszcz Zwardonia ks. Kanonik Jan Kurdas. Po czuwaniu wieczornym i rannym następnego dnia tj. 4 lutego 2016, zmarły ks. Alfred Broda został przewieziony do Kościoła Matki Bożej Kazimierzowskiej w Rajczy na uroczystości pogrzebowe. Mszę Świętą pogrzebowa celebrował ks. Biskup Piotr Greger w asyście 20 księży. Przepiękne Słowo Boże wygłosił wieloletni przyjaciel zmarłego ks. Proboszcz Parafii z Ciśca ks. Prałat Stanisław Nowobilski. W ostatnim pożegnaniu zmarłego wzięła udział cała społeczność duchowna, parafialna oraz inni, dla których zmarły był osobą bliską. Ksiądz Kanonik dr Alfred Broda spoczął w grobowcu w Alei Zmarłych Księży na cmentarzu parafialnym w Rajczy. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci....
- "Śpieszmy się kochać ludzi, bo tak szybko odchodzą..."
Jezu Miłosierny!
Serdecznie witamy Cię w progach naszych domów. Niech te spotkania jeszcze bardziej umocnią naszą: wiarę, modlitwę, miłość i dobroć wzajemną.
- „Gdzie miłość wzajemna i dobroć, Tam znajdziesz Boga Żywego…”
Po peregrynacji Obrazu Miłosiernego z Łagiewnik wędrującego od parafii do parafii w październiku 2015 roku, przeżywaliśmy dalej czas łaski w bardziej rodzinny sposób. Ten dzień nadszedł wiosną 2016 roku. 3 kwietnia jako pierwsza Rodzina przywitała go w przysiółku „Rachowiec”. Różne Rodziny witały Tryptyk MIŁOSIERDZIA BOŻEGO (św. Jan Paweł II – Jezu Miłosierny – św. Faustyna). W wielu rodzinach przeważały wspomnieniem słowa św. Jana Pawła II – wielokrotnego turystę, który górskie wędrówki kończył wśród mieszkańców Zwardonia, w naszym małym kościółku.
- „Boże Miłosierny, który objawiłeś swoją miłość w twoim Synu Jezusie Chrystusiei wlałeś ją w nas w Duchu Świętym…”
Obraz Miłosierny przebywał w każdej Rodzinie dobę - od godziny 17.00 do godziny 17.00 drugiego dnia, należy tutaj dodać, że przekazywany był bardzo uroczyście. Całodobowe czuwanie w modlitwie i przemyśleniach o wzajemnej miłości ludzi we wsi, mieście czy ojczyźnie uwieczniono wpisami do księgi pamiątkowej:
- „Jezu Miłosierny! Dziękujemy za wszelkie dary Twojego Miłosierdzia w naszej Rodzinie i prosimy o umiejętność korzystania z nich. Prosimy Cię Miłosierny Jezu, Św. Janie Pawle II i Św. Siostro Faustyno o dalsze łaski i błogosławieństwo dla całej naszej Rodziny.” - (B.M.)
- „Miłosierny Boże, otaczaj opieką naszą Ojczyznę, naszą miejscowość, Parafię i naszą Rodzinę.” – (Z.R)
- „A kiedy zabraknie nam sił, dodawaj nam otuchy swoją łaską, byśmy pamiętali, że nie jesteśmy sami na tym świecie, ale że Ty nas kochasz i pomagasz.” - (R.N.)
- „Bezkresna przepaść Miłosierdzia Bożego, kieruj życiem naszej Rodziny.” - parafianin
- „Nie umiemy dziękować Ci Panie, bo zbyt małe są nasze słowa, zechciej przyjąć nasze milczenie i naucz nas życiem dziękować.” - Rodzina F.
Czas płynął. Obraz wędrował od Rodziny do Rodziny. Swoją wędrówkę zakończył 30 grudnia 2016 roku w Centrum II, by wrócić do naszego pięknego kościoła.
Prosimy Cię Panie Jezu Miłosierny, abyś po tym rodzinnym nawiedzeniu dopomógł nam jeszcze bardziej umieć w naszym życiu rozwijać miłość, wzajemny pokój, zrozumienie, poszanowanie wśród wszystkich ludzi w „małej i dużej Ojczyźnie” oraz wszędzie tam, gdzie żyjemy, pracujemy – gdzie po prostu jesteśmy.
- „Jezu Miłosierny ufamy Tobie”
Źródło: Kronika Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Zwardoniu.
w Zwardoniu